زوایایی پنهان از ماجرای کیسه پول های پوسیده پیرزن اردبیلی - دیتاپد

به گزارش ، در شرح این عکس نوشته شده است: یک گونی اسکناس متعلق به یک پیرزن در یکی از روستا های اردبیل پیدا کردن که تمام اسکناس ها پوسیده شدن. دارم فکر می کنم چه عطرایی، چه کادوهایی، چه لباسایی می تونست بخره، چه رستوران هایی، سفرایی می تونست بره، چه مهمونیایی می تونست بگیره، چه سورپرایزایی می تونست بکنه. حیف.... در ادامه یادداشت دو روان شناس را درباره این ماجرا خواهید خواند.

پول ها و افکاری که هر 2 با هم پوسیده اند!

نگار فیض آبادی| کارشناس ارشد روان شناسی بالینی

افرادی هستند که با تفکر به اصطلاح مقتصد مآبانه، جدی جدی زندگی را از خودشان می گیرند. حالا باز هم نقش خود افراد در خوشبختی شان پر رنگ می گردد؛ قرار نیست همواره کسی باشد تا زندگی را به کام مان زهر کند. گاهی خودمان به استقبال این تلخ کامی ها می رویم، اما چرا افراد از پس انداز افراطی، استقبال می نمایند؟

ترس از آینده، می تواند جهت گیری رفتاری آدم ها را معین کند. ترس از فقر، احتیاجمند شدن و ... موانع پول خرج کردن هستند، اما واقعیت این است که آن خانم هم امروز دارد با فقر، دست وپنجه نرم می نماید و احتمالاً خودش بی خبر است! زیرا همین حالا، همه لذت های خوب و متعادل را از خودش دریغ نموده است. انگیزه هرکسی با دیگری، متفاوت است. اگر شما هم مدتی است برای خرج کردن، بیش از حد احتیاط می کنید، از خودتان بپرسید پس انداز بیش از اندازه، چگونه باعث احساس امنیت شما می گردد؟ چه چیزی در درون شما نمی گذارد تا با رفع احتیاج های واقعی تان، احساس لذت را تجربه کنید؟ اختلال های شخصیت، الگو های نسبتاً پایداری هستند که تجارب ذهنی و رفتاری شخص را شکل می دهند، انعطاف پذیر نیستند و در طول زمان بر احساس رضایت و عملکرد سازگارانه افراد، تأثیر منفی می گذارند.

در اختلال شخصیت وسواسی-جبری، فرد درباره خودش و دیگران، خسیس است. احتکار هم به عنوان یک رفتار وسواس گونه در خدمت کاهش اضطراب است، اما قطعاً این رفتار، انتخاب بهنجاری برای کاهش اضطراب نیست. پول، علاوه بر این که احتیاج های شخصی مان را رفع می نماید، ابزاری است برای این که هیجان های مثبتی مثل شادی، لذت و ... را هم با دیگران سهیم شویم. فراهم کردن دورهمی ها و برقراری روابط سازنده به پختگی انسان یاری می نماید. پس خانم سالخورده این روایت، همان قدر که پول جمع نموده است، لذت و نشاط را هم دور ریخته است!

همواره این احتمال وجود دارد که از دو طرف بام بیفتیم! افراط و تفریط، خط قرمز های سلامت روان هستند. برخی افراد در شرایط ناخوشایندی مثل خشم، تنهایی، غم، ناامیدی و ... فقط با خرج کردن، احساس آرامش می نمایند. (البته هیچ تضمینی برای آرامش و رضایت درونی شان وجود ندارد). عده دیگری، اما ترجیح می دهند تمام درآمدشان را برای روز مبادا نگه دارند. روز مبادایی که ممکن است همین امروز باشد و فرد به خاطر اضطراب از آینده، حاضر نباشد حتی یک اسکناس خرج کند. سلامت روان، در گرو تعادل داشتن است. برای برقراری این تعادل، چند راه چاره وجود دارد: 1- شناسایی انگیزه های درونی تان برای پس انداز افراطی یا ولخرجی 2- حل مسائل مختلف به شکل سازگارانه؛ یعنی به جای این که بخواهید با پس انداز، برای خودتان احساس امنیت بخرید، حس ناامنی تان را درمان کنید. 3- تهیه یک فهرست سود و زیان درباره پس انداز بیش ازحد 4- برنامه ریزی مالی منطبق بر میزان درآمد، هزینه ها و پس انداز مناسب.

حمید ذوالفقاری | دانشجوی دکترای تخصصی روان شناسی و عضو بنیادملی نخبگان

تا به حال به عادات صرفه جویی و خرج کرد درآمد و پول های خود فکر نموده اید؟ خود را در چه دسته ای از افراد می بینید؟ بسیار ولخرج؟ با منطق و مالی؟ خیلی صرفه جو؟ اجازه بدهید کمی راحت تر بیان کنم: آیا دوست دارید هنگامی که احساس احتیاج می کنید از سرمایه خود خرج و احتیاجتان را رفع کنید یا خیر؟ آیا از انباشت پول و سرمایه و کوشش برای استفاده نکردن از آن لذت می برید و از طرف دیگر هنگام احتیاج به خرید احساس ناخوشایندی از کاسته شدن میزان پول هایتان در شما ایجاد می گردد؟ به راستی نگرش شما به خرج کردن پول چگونه است؟ تا به حال فکر کردید این نگرش چگونه ایجاد می گردد؟

نکته مهمی که در این جا وجود دارد؛ پرهیز از نگاه صفر و یکی در خرج کردن پول است. آدمی باید عقل معاش خود را منطبق بر شرایط روز زندگی و اجتماع تنظیم کند. ولخرجی مفرط از یک سو و احتکار سرمایه از سوی دیگر، معنی و مفهوم زندگی کردن را تحت شعاع خودش قرار می دهد و در نهایت حس خوب زنده بودن را از فرد می زداید. حتما در اطراف خود دیده اید افرادی که همه سرمایه خود را در پستو ها ذخیره می نمایند؛ آن را نه صرف خود می نمایند و نه به دیگران سودی می رسانند، فقط همواره در حال انباشت هستند! سوالی که از این افراد می گردد این است: هدف از زندگی، پول انباشت کردن است؟ خب بعدش چی؟ آیا توانستید با انباشت پول، گذر زمان را هم ذخیره کنید؟ اساسا ارزش شما به چیست و زمان تان چقدر ارزش دارد؟ آیا پول برده شماست یا شما برده پول؟ اگر پول برای شما کار کند، در بازی بسیار جلوتر خواهید بود. پول صرفا یک ابزار برای شماست تا بتوانید احتیاج های واقعی تان را به دست آورید. شک نکنید با تصور این که پول دستوردهنده است و باید مطیع آن باشید در زندگی یک فرد شکست خورده خواهید بود.

یادتان باشد که اگر همواره احساس وجود وضعیت اضطراری در زندگی تان دارید (این پول ها باشه برای روز مبادا و این روز را هیچ فردی در زندگی شما ندیده)، باید بدانید که مشکل شما پول نیست بلکه رویکرد شما در مواجهه با مسائل زندگی است که باعث می گردد طعم خوش خرج کردن با خیالی آسوده را نچشید. اگر جزو این تیپ افراد هستید بهتر است به جمله سازنده ای که در ادامه اشاره می کنم با دقت توجه کنید، به این ترتیب رابطه ای مثبت و بهتر با پول برقرار خواهید کرد: زمان و عمر شما ارزشمندتر از پول شماست! پول را با گذر زمان می توان کسب کرد، اما زمان را با هیچ پولی نمی توان دوباره به دست آورد.

منبع: روزنامه خراسان