پستچی ، یار مهربان آورده است - دیتاپد

اینجا دفتر ویژه پستی قبول مرسولات نخستین نمایشگاه مجازی کتاب تهران است. با نگاهی هرچند گذرا به این مکان می توان تشخیص داد که میزان استقبال مردم از کتاب و کتابخوانی چقدر بوده است. البته این تنها یکی از دفاتر پستی قبول مرسولات نمایشگاه مجازی کتاب تهران در سراسر کشور است...

در این شعبه از اداره پست که در مجاورت بزرگترین بازار کتاب تهران؛ یعنی خیابان انقلاب واقع شده، همه به بسته های کتاب، احساس مسئولیت می نمایند. هرکسی کاری انجام می دهد و شما نمی توانید کسی را پیدا کنید که در میان آن همه هیاهو بیکار باشد. کارکنان دفتر پست شهید یوسفیان خرسند اند. نشاط و شادی در چهره شان موج می زند. می توانی ببینی. اما چرا؟ آیا جادوی کتاب آن ها را مسحور خود نموده است؟

اینجا همه آچار فرانسه اند و آنقدر پر از هیاهو است که گاهی به عنوان خبرنگار دولا می شوم و بسته های پستی ای که کنار پایم ریخته را جمع می کنم و روی میزهای مخصوصش قرار می دهم.

کتاب های در انبار، هرکدام قرار است چراغ مطالعه یک خانه را روشن نمایند. پس از جداکردن کتاب ها از لحاظ لفاف(کارتونی و یا سلفونی) و خواندن بارکد، در گونی های مخصوص و قفسه های آبی رنگ حمل بار با دو عنوان تهران و یا شهرستان قرار می گیرند تا با ماشین های پست مرکزی به نقاطی از سراسر کشور که خریدارانشان با ذوق به انتظار دریافت بسته هایشان نشسته اند، برسند.

در میان صدای بسته بندی کتاب ها و چرخ های باربری، تحکم صدای کسی توجه جلب می نماید که برای بسته بندی کتاب ها و صندلی هرکدام امر و نهی می نماید. مجتبی حسابی، مسئول دفتر پستی شهید یوسفیان، منطقه جنوب غرب تهران با وجود مشغله، وقت می گذارد و درباره شرایط کار اهالی شرکت پست همزمان با آغاز نخستین نمایشگاه مجازی کتاب تهران می گوید: از دو هفته قبل از برگزاری نخستین نمایشگاه مجازی کتاب تهران، منطقه 13 آغاز به بازسازی دفتر پستی شهید یوسفیان کرد تا مکانی برای قبول مرسولات ناشران باشد؛ چراکه حجم کار بالای یک میلیون مرسوله است و تدارکات آن باید از یک هفته قبل انجام می شد.در حین گفت وگو، ماموران پیک انتشارات را مورد خطاب قرار می دهد تا کتاب ها را به راحتی در زمین رها ننمایند و دوباره مشغول صحبت می گردد. از ماشین های پست سیاری می گوید که در خیابان انقلاب و خیابان های اطراف دفتر پستی شهید یوسفیان برای دریافت کتاب های انتشاراتی ها مستقر هستند و از ساعت 7 تا 10 صبح بسته ها را جمع آوری می نمایند.

در این چند دقیقه ای که با همدیگر مشغول صحبت هستیم، چندین بار دیگر به ماموران پیک تذکر می دهد و در پاسخ به سوال یکی از باربران که می گوید: خیالم از بابت بسته ها راحت باشد؟، خیالت راحتی می گوید و در ادامه جمله اش را این طور بیان می نماید که دفتر پست شهید یوسفیان از ساعت 6 صبح باز می گردد و از ساعت 7 صبح تا 5 بعدازظهر آغاز به جمع آوری مرسولات ناشران می نماید. حدود 14 نیروی انسانی علاوه بر 17 نیروی انسانی دفتر پستی برای این کار درنظر گرفته شده اند.

حسابی تکلیف ارسال کتاب های انتشارات را برای ارسال این گونه تشریح می نماید که کتاب هایی که هر روز از ناشران گرفته می گردد، 24 ساعت فرایند تجزیه مبادلات را طی می نماید و پس از آن، حدود 48 تا 72 ساعت زمان می برد که به دست مخاطبانشان برسد.

انگار نمی تواند تمام تمرکز خود را به گفت وگو دهد، سرش را برای آنالیز شرایط می چرخاند تا اشتباهی از نگاهش دور نماند. دوباره به من نگاه می نماید و درباره لفاف کتاب ها این طور شرح می دهد که طبق اعلام شرکت پست درباره لفاف کتاب ها، ناشران پاکت های حباب داری تهیه کردند و خود شرکت پست نیز کارتون های کتابی سایز یک و دو را طراحی کرد و در اختیار ناشران قرار داد. البته بعضی از ناشران هم کارتون های مقاومی دارند که از آن ها استفاده می نمایند تا کتاب ها در جریان فرایند ارسال آسیب نبینند.

به گفته او، حدود یک سال است که کار پست 100 برابر شده است و ناشران کتاب های خود را پس از فروش برای توزیع در اختیار شرکت ملی پست قرار می دهند و قطعا پست با توان مادی و معنوی که در اختیار دارد از پس از این کار به خوبی برخواهد آمد و کتاب ها را در اسرع وقت و به خوبی به دست اهالی کتاب می رساند.

حالا ساعت 11 و 30 دقیقه است. دفتر پست شهید یوسفیان همچنان شلوغ و پر از غوغا است، غوغایی با رنگ و بوی کتاب های کاغذی و صدای پیک هایی که برای گذاشتن بسته های خود در انبار به دنبال جای خالی می گردند، اما فقط با یک نگاه می توان فهمید که راه رفتن در انبار نیز سخت است؛ چه برسد جایی برای دریافت بسته های پستی بیشتر.

در چندسال اخیر گفته می شد که فضای مجازی رقیب پست سنتی بود؛ اما حالا کتاب، باعث شد که این دو نوع فعالیت؛ یعنی برگزاری نمایشگاه آنلاین و ارسال مرسولات دست به دست هم دهند تا دوباره به سراغ پست رفته و صندلی ویژه و مجددی به آن دهیم. شاید وقتی این کتاب ها به دست ما رسید، صدای زنگ دوچرخه هایی در گوشمان بپیچد که نسل های قبلی پستچی ها سوار بر آن ها بسته ها را به گیرنده هایشان می رساندند.

منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران