خصوصی سازی باشگاه ها بدون زیرساخت از همین حالا شکست خورده است - دیتاپد

مدیرعامل پیشین استقلال که با رادیو تهران تبادل نظر می کرد، اضافه نمود: آنها باید نتیجه می گرفتند و این نتیجه گرایی بخصوص در تیم های پرطرفدار فشار شنماینده ای را به مدیران وارد می نماید. آنها هم باید برای پاسخگویی به افکار عمومی و طرفداران مجبور هستند ریسک های سنگین انجام بدهند. اگر این ریسک ها یکی دو بار باشد مسئله ای ندارد ولی اگر ادامه یابد فاصله بین هزینه و درآمد را بیشتر می نماید. برای همین شاهد انباشت بدهی در باشگاه های پرطرفدار هستیم که اینهم به خاطر نداشتن دانش مدیران بوده است.

قریب تاکید نمود: زیرساخت دستگاه ورزش هم برای درآمدزایی فراهم نیست. بنابراین مدیر را رها می نمایند. مدیر هم دانش ندارد و فلاکتی از خودش بر جای می گذارد که آثارش را در باشگاه ها می بینید. نکته سومی هم هست که به خاطر ضعف دانشی که در حوزه های مالی این باشگاه ها وجود داشته است، متاسفانه دفاتر مالی آنها شفاف نیست. باوجود اینکه باشگاه ها مسائل مالی زیادی دارند و درآمد زیادی هم ندارند، چون نتوانسته اند عملنمودها را شفاف نمایند، ممیز مالی احساس می نماید در دفاتر آنها، اطلاعات مالی ثبت دقیق نشده و علی الراس بحث مالیاتی را برای آنها می بندد. باشگاه ها با اینکه درآمد بالایی ندارند، بدهی های مالیاتی عجیبی دارند. این چالش سنگین مدیریتی است. از آنطرف سازمان های مالیاتی هم پایه مالیاتی برای باشگاه ها تعریف نموده اند و دائماً روی آن سود می آورند.

وی ادامه داد: به صورت خلاصه می توان سه نکته را جمعبندی کرد. اول اینکه مدیران ما دانش مالی برای ایجاد تناسب بین درآمد و هزینه ندارند. بحث دوم این است که چون بحث نتیجه گرایی هم نقش مشخص نماینده ای دارد، مدیران مجبور هستند ریسک نمایند که پاسخ مناسب را دریافت نمی نمایند و درآمدزایی آنها کفاف نمی دهد. سوم هم اینکه به خاطر بدهی های مالیاتی که اکثراً واقعیت ندارد انباشت جدیدی برای باشگاه ها اضافه نموده شده است و کلاف پیچیده و سردرگمی شکل گرفته است.

مدیرعامل پیشین باشگاه استقلال با بیان اینکه دو راه حل برای حل این مسائل مدنظر دارد، گفت: می توانم دو نسخه عملیاتی بپیچم. اول اینکه مدیران منصوبی باید مطلع و هوشمند به ادبیات مالی باشند. نکته دوم این است که زیرساخت های درآمدزایی در فوتبالمان که بعضاً تعریف نشده است را بازتعریف کنیم و باشگاه های مدرن و پیشرفته در عرصه منطقه ای و جهانی داشته باشیم.

قریب درباره بحث حقوق مدیرعامل باشگاه استقلال که در روزهای گذشته خبرساز شده بود، توضیح داد: من به اینها اشراف ندارم. بحث های من کلان است. تا این محورهای سه گانه برطرف نشود در مباحث روزمره خواهیم ماند و به بحث های رده چهارم و پنجم می پردازیم.

وی ضمن مثبت دانستن خصوصی سازی باشگاه ها، این امر را مستلزم ایجاد زیرساخت مناسب دانست و اضافه نمود: خصوصی سازی راه نجات باشگاه های ما است تا خون تازه ای را در پیکره باشگاه ها به جریان بیاندازیم. ولی چون زیرساخت درآمدزایی وجود ندارد فرجام خصوصی سازی مبهم خواهد بود. برای اینکه دوباره درگیر تجربیات ناکام گذشته نشویم باید مباحث زیرساختی و درآمدزایی را تعریف کنیم و سپس روی آن بستر، خصوصی سازی معنا و مفهوم خودش را پیدا می نماید.

قریب گفت: بدون آن زیرساختها اگر خصوصی سازی کنیم بعد از دو سه سال باید به روال قبل برگردیم. چند نفر از مدیرانی که باشگاهداری خصوصی کردند به کارشان ادامه دادند؟ آنها یا ورشکست شدند، یا کار را رها کردند و یا زندانی هستند. این نشان می دهد مسائل را حل نکردیم. خصوصی سازی یکی از الزامات رشد و تحولات باشگاهداری در عصر جدید است اما بدون تعریف زیرساخت و درآمدزایی پایدار نباید خصوصی سازی را تجربه کنیم که پیش از هر اقدامی امر شکست خورده ای خواهد بود.

مدیرعامل پیشین باشگاه استقلال در سرانجام در پاسخ به این سئوال که چرا وزارت ورزش به سمت انتخاب مدیران صاحب معیار نمی رود؟ اظهار کرد: یکی از نکات بسیار مهم همین است. باید برای انتخاب مدیر نه تنها برای باشگاه های زیر نظر وزارت ورزش بلکه برای سایر دستگاه های متولی هم این ضعف و کاستی را برطرف کرد. حلقه مفقوده این ساختار ورزشی این است که مدیران دارای آموزش صحیح و کاربردی نیستند. حتی با ادبیات کشورهای همسایه از جمله ترکیه هم آشنایی نداریم. حتماً احتیاج داریم برای مدیرانمان دوره های آموزشی داشته باشیم.