امیدِ پس از مرگ - دیتاپد

می خواهم امروز در این نوشتار برای اولین بار با خداوندگاران نامیدی و یاس که خود را منشا واقع بینی و نقد نگاری می پندارند هم داستان شوم بگویم فرض را برآن می گیریم که همه اتهامات شما بر ما وارد است و مانند شما می پذیریم دیگر امیدی نیست.

همه چیز تمام شده و نمی گردد در این کشور کاری کرد. از بزرگ تا کوچک؛ همه فعالان مطرح اکوسیستم هم در فکر شوآف بوده اند و آنچه تا امروز ساخته و ارائه شده یک نمایش استارتاپی تمام عیار بوده و حالا باید بپذیریم آنچه در این 5 سال ساختند و ساختیم اکوسیستمی فیک بوده است؛ قبول. دست های ما بالاست و حرف های شما درست است.

مصریان باستان وقتی کسی می میرد او را در گورهای مستطیلی به چپ می خواباندند تا در طول دوران مرگ به صورت جنینی آرام بخوابد، سنگی که بر بالای گورش می گذاشتند را کنده کاری می کردند تا وقتی از مرگ بیدار شد چشمش به سقف بیفتد.

آن را بخواند، ببیند و زندگی قبلی اش را مرور کند که چه کسی بوده در زندگی چه نموده و چرا مرده است و راه چاره می دادند وقتی بیدار شد در آینده چه بکند تا زندگی بهتری داشته باشد. برایش حتی توشه و سرمایه هم می گذاشتند.نوشته هایی که بعدها کتاب مردگان نام گرفت. مصریان بدوی و باستانی براین باور بودند مرگ ادامه زندگی است نه خاتمه آن برهمین اساس قائل به بازگشت روح به جسم بودند.

ما فرض را براین گرفته ایم شما منتقدین واقع بین در خصوص فیک بودن این اکوسیستم و شوآف بودنش درست می گویید و راهی که معماران اکوسیستم استارتاپی رفتند یک سره بیراهه بود. ما کسانی که در این ساختن دست داشتیم و فعال بودیم با پذیرش اتهامات شما به تعبیری مرگ خود و ساخته هایمان را پذیرفته ایم.

حالا من و ما در گوری مدفون شده ایم. از شما کاتبان کتاب مرگ درخواست می کنم لطفا قبل از گذاشتن سنگ لحد بر روی گورمان با آن نگاه واقع بینانه و خلاقانه تان روی آن بنویسید ما چه کردیم، چه اشتباهاتی مرتکب شدیم و وقتی بیدار شدیم چه باید بکنیم تا اکوسیستم توسعه یافته استارتاپی پیروز داشته باشیم.

چگونه استارتاپ ها و وی سی هایی بسازیم در طراز دنیای و البته اینکه فیک نباشند. چگونه این کشور را آباد کنیم، چگونه جوانان را امیدوار نگه داریم و تشویق به ماندن و ساختن کنیم. فقط یک خواهش دارم در دنیا جدید دست از بی عملی و نشستن در توییتر و صندلی خالق نامیدی بردارید و مقام به اصطلاح منتقدی و فالوئینگری را بسپارید به دیگران،آستین بالا بزنید و با توانمندی ها،علم و دانش نابی که دارید، استارتاپ راه بیندازید،وی سی راه اندازی کنید، سرمایه گذار داخلی و خارجی جذب کنید،شتابدهنده های با خروجی خوب و فضاهای اشتراکی پیروز و کارخانه های نوآوری مدرن بسازید البته واقعی و نه نمایشی و شوآف ؛ تا وقتی از گور برخواستیم از شما بیاموزیم و در زندگی جدید به بی راهه نرویم.

حرف آخر

حالا که در گور تاریکی که برایمان ساخته اید به دنیا بیرون و اکوسیستم استارتاپی ایران و جوانانش (نگاه که نمی توانم بکنم) فکر که می کنم همه وجودم پر از امید است، بیشتر از قبل و لحظه شماری می کنم برای بازگشت و برخواستن از گور و رفتن به دنبال این همه فرصت استثنایی و ساختن بیشتر و بهتر وطنم و … توسعه اکوسیستم استارتاپی ایران و تبدیل آن به عنوان یکی از بهترین اکوسیستم های استارتاپی دنیا و شادمان تر کردن جوانان کشورمان که آرزوهایشان را زندگی می نمایند.